[Recenzja] Praying Mantis -Time Tells No Lies (1981)




























(zobacz również--> "10 zespołów NWOBHM wartych uwagi")

Tracklista:

1.Cheated 3:55
2.All Day And All Of The Night 3:01
3.Running For Tommorow 3:43
4.Rich City Kids 3:50
5.Lovers To The Grave 4:54
6.Panic In The Street 3:45
7.Beads Of Embony 5:27
8.Flirting With Suicise 5:07
9.Children Of The Earth 5:40


Rok wydania: 1981
Gatunek: Hard rock
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:


Tino Troy - gitara, chóry, główny wokal
Chris Troy- gitara basowa, chóry, główny wokal
Steve Carroll - gitara, chóry, główny wokal
Dave Potts - perkusja




Debiut Praying Mantis z pierwotnym założeniem NWOBHM miał niewiele wspólnego. Skąd zatem przynależność do tego nurtu? Jednym z powodów zapewne był czas powstania zespołu. Wówczas wiele formacji założonych na przełomie lat 70-tych i 80-tych klasyfikowano jako NWOBHM mimo, że muzycznie zupełnie odbiegały od dominującego wtedy stylu. Jednak pierwsze single Praying Mantis z końca lat 70-tych, w tym najsłynniejszy "Captured City", wydany na legendarnej składance "Metal For Muthas", dużo mówią o związkach grupy z tym nurtem. Gdy ukazał się pierwszy album grupy o nazwie "Time Tells No Lies", porzuciła ona klasyczne brytyjskie granie na rzecz przebojowego hard rocka, który sprzedał się głównie w Anglii i w Japonii. Tam też członkowie zespołu w latach 90-tych spędzali większość czasu grając koncerty, w Europie natomiast pojawiając się kilka razy do roku.
Płyta rozpoczyna się miło wpadającym w ucho "Cheated", opowiadającym o nieszczęśliwej miłości. Ten temat był z rzadka podejmowany w twórczości Praying Mantis, gdyż nie pasuje on najczęstszemu tekściarzowi zespołu Chris'owi Troy'owi. Następnie mamy do czynienia z wyśmienitym coverem grupy The Kinks - "All Day And All Of The Night". Nie można powiedzieć, że lepszy od oryginału, porównując możliwości jakie były w latach 60-tych i 80-tych, ale cover jest naprawdę świetnie wykonany. W "Running For Tomorrow" interesująca jest zmiana metrum oraz chórki, jakich dostatek na albumie. Następnie słyszymy czadowy, zadziorny "Rich City Kids". Nie zabrakło obowiązkowej ballady - "Lovers To The Grave", z ciekawą budową napięcia oraz rozładowaniem emocji w końcowej części utworu. "Panic In The Street" pełni tu rolę majstersztyka i takim też jest oferowany na koniec "Children Of The Earth", w którym oprócz łagodnego hard rocka słychać też pewną naleciałość nurtu NWOBHM. Jest to najostrzej zaaranżowany utwór na albumie, moc i energia odczuwalna jest już na samym początku w ostrym riffie. Warto też zwrócić uwagę na zadziorne solówki oraz na akustyczną partię pod koniec utworu.

Fantastyczne są chórki w "Beads Of Embony" i "Flirting With Suicide", zresztą to zaleta całego albumu. Jest to bardzo pozytywna płyta, która kipi energią i radością grania. Niestety zespół nie nagrał już żadnego albumu utrzymanego w tym klimacie. Po jego wydaniu, grupa się rozpadła, a w 1990 roku miała miejsce reaktywacja, jednak powrót formacji poskutkował zmianą stylu i wydawaniem albumów z pogranicza melodic rock/metal. Grupa do dziś ma problem z ustabilizowaniem pozycji wokalisty (praktycznie na każdym albumie śpiewa kto inny), lecz nie przeszkadza to w ciągłym nagrywaniu i koncertowaniu.

10/10

Komentarze