[Recenzja] Big Cyc - Czarne słońce Narodu (2016)

Tracklista:

01. Płoną Opony 2:58

02. Antoni Wzywa do Broni 2:49

03. Czarne Słońce 3:46

04. Bolek 1:38

05. Jestem Gotowy 2:40

06. Ja Nie Zgadzam Się 2:54

07. Twierdza 2:31

08. Transparenty i Sztandary (Mejk Lof Not Łor) 3:50

09. Hejtomania 2:51

10. I Can’t Sleep (feat. Nika Boon) 3:12

Rok wydania: 2016

Gatunek: Rock

Kraj: Polska

Skład zespołu:

Jacek "Dżej Dżej” Jędrzejak – wokal, bas, gitara

Jarek „Dżery” Lis – perkusja, wokal

Roman „Piękny Roman” Lechowicz – gitara, wokal

Piotr „Gadak” Sztajdel – klawisze, wokal

Marek „Maras” Szajda – gitara

Znani cyniczni komentatorzy obecnej sytuacji politycznej w Polsce z Big Cyca powracają z albumem "Czarne słońce Narodu", na którym jak zwykle w prześmiewczym i bezkompromisowym stylu celnie komentują w piosenkach polską rzeczywistość. Na celowniku mają już po raz drugi w ich karierze partię rządzącą. O tym, że muzycy, delikatnie mówiąc, nie sympatyzują z ugrupowaniem dowodzonym przez Jarosława Kaczyńskiego mogliśmy się przekonać już w 2006 roku przy okazji albumu "Moherowe Berety", na którym również w prześmiewczy sposób komentowali poczynania PiS w "Moherowych Beretach" ale też ostrzegali w "Ataku Klonów". Dziś, kiedy Prawo i Sprawiedliwość znów jest u władzy, Big Cyc stał się jeszcze bardziej bezkompromisowy nie tylko w tekstach, ale i w muzyce opierającej się na gitarowym graniu. Nie jest to jednak granie takie jak z początku działalności - surowe, przybrudzone i nastawione na punk rockową konwencję.

Na "Czarnym słońcu Narodu" możemy dopatrzeć się różnych stylów - od punka po hard rock, czy nawet rock'n'roll z bluesowymi i funkowymi naleciałościami. Znalazło się miejsce również na wirtuozerię w postaci takich ozdobników jak klawiszowe solówki. To, co na klawiszach wyczynia Gadak to po prostu majstersztyk. Wbrew pozorom, idealnie się to komponuje z bezlitosną gitarową łupaniną. I chociaż Big Cyc od zawsze miał zapędy do melodii i popu, co nie zawsze wychodziło dobrze, tak tutaj nie ma mowy o żadnej ckliwości czy komercyjnej przebojowości. Uświadczyć możemy po prostu dobre, chwytliwe melodie, które od razu wpadają w ucho. Taka mieszanka bardzo urozmaica album i pokazuje, że zespół się rozwinął pod względem artystycznym. W tekstach nie ma miejsca już na "jaja" w stylu "Facet to świnia" czy "Rudy się żeni", są jedynie celne komentarze odnośnie sytuacji politycznej w kraju i chociaż przestawione w nie do końca poważny sposób, to jednak napawające lękiem.

Płyta zaczyna się od ogólnego komentarza na temat polityki w postaci dynamicznego utworu "Płoną Opony". Natomiast w przypadku kolejnego numeru "Antoni Wzywa do Broni" odniesienia są konkretne i oczywiste. Chwytliwy kawałek za sprawą ostrego riffu i wyrazistej melodii. Najciekawszym smaczkiem na albumie jest utwór tytułowy zawierający w sobie interesującą mieszankę gatunkową. Rozpoczyna go kapitalny, "hendrixowski" riff o iście dziarskim, blues rockowym zacięciu. Cały utwór ma taki właśnie charakter, choć wokal nawiązuje już do punkowej tradycji, a rewelacyjne klawiszowe solo Gadaka stanowi doskonałe urozmaicenie i puentę tej kompozycji. Sporo typowego rock'n'rolla mamy w "Jestem Gotowy" i jest to ostra jazda bez trzymanki. Mimo, że Dżej Dżej śpiewa "Jestem gotowy na nowe rządy", to jakby po chwili coś w nim pęka i serwuje kolejny numer "Ja Nie Zgadzam Się", pełen buntu i nienawiści. Kawałek bardzo nawiązuje do rocka lat 60-tych i choć prosty, przyjemnie się go słucha. Na płycie pojawiły się odświeżone wersje dwóch starych szlagierów grupy. "Transparenty i Sztandary" to uaktualniona w tekście wersja "Mejk Lof Not Łor", zaś "I Can’t Sleep" to anglojęzyczna wersja "Nie mogę spać" zaśpiewana przez Nikę Boon. Oba utwory brzmią oryginalnie, zdecydowanie różnią się od reszty płyty.

Big Cyc to zespół antysystemowy. Podobnie jak czyniły to zespoły rockowe za komuny, wyraża swój bunt dzięki piosenkom. Różnica polega na tym, że obecnie nie trzeba silić się na wyszukane metafory tylko można wprost "pocisnąć" władzy. Być może dzięki temu płyta jest tak skandaliczna.

8,5/10